WJM شما را از طریق پرینت سه بعدی راهنمایی می کند

اصل پرینت سه بعدی چیست؟

پرینت سه بعدی بر اساس مدل طراحی سه بعدی کامپیوتری است که به طور مجزا توسط نرم افزار به چندین لایه از برش های صفحه تجزیه می شود و سپس پودر، فلز مایع یا رشته ای، سرامیک، پلاستیک، بافت سلولی و سایر مواد روی هم چیده شده و لایه به لایه به هم متصل می شوند. توسط سیستم شکل دهی NC با استفاده از پرتو لیزر و نازل ذوب داغ و در نهایت روی هم قرار گرفته و برای تولید محصولات جامد شکل می گیرد.

مراحل خاص پرینت سه بعدی به شرح زیر است:

روش / مرحله 1:

مدل سازی

به طور کلی، مدل سازی سه بعدی ساخت یک مدل با داده های سه بعدی از فضای سه بعدی مجازی از طریق نرم افزار تولید سه بعدی است. به عنوان مثال، اگر می خواهید قاب گوشی موبایل را چاپ کنید، به یک مدل پرینت سه بعدی قاب گوشی موبایل نیاز دارید. بنابراین، چگونه می توان مدل سه بعدی قاب گوشی موبایل را تهیه کرد؟

1. مدل دانلود مستقیم

اکنون وب سایت های مدل سه بعدی زیادی در اینترنت وجود دارد. انواع و مقادیر زیادی وجود دارد. شما می توانید انواع مدل های سه بعدی را دانلود کنید و اساساً می توان از آنها برای چاپ سه بعدی به طور مستقیم استفاده کرد.

2. مدلسازی مهندسی معکوس از طریق اسکنر سه بعدی

مدل‌سازی مهندسی معکوس اسکنر سه‌بعدی عبارت است از اسکن شی واقعی از طریق اسکنر برای به دست آوردن داده‌های سه بعدی و سپس پردازش و تعمیر. این می تواند به طور دقیق یک سری داده مختصات ساختار سه بعدی شی را توصیف کند و آن را در نرم افزار سه بعدی وارد کند تا مدل سه بعدی شی را به طور کامل بازیابی کند.

3. مدلسازی با نرم افزار مدلسازی

در حال حاضر نرم افزارهای مدل سازی سه بعدی زیادی مانند 3DMAX، Maya، CAD و ... در بازار وجود دارد که می توان از آنها برای مدل سازی سه بعدی استفاده کرد. علاوه بر این، برخی از تولیدکنندگان چاپگرهای سه بعدی نرم افزار ساخت مدل های سه بعدی را نیز ارائه می دهند.

روش / مرحله 2:

پردازش برش

برش چیست؟ برش در واقع قطعه قطعه کردن مدل سه بعدی شما، طراحی مسیر چاپ (تراکم پر کردن، زاویه، پوسته و غیره) و ذخیره فایل برش شده در آن است. فرمت Gcode، فرمت فایلی که می تواند مستقیماً توسط چاپگر سه بعدی خوانده و استفاده شود. سپس از طریق نرم افزار کنترل پرینتر سه بعدی، ارسال کنید. فایل Gcode را به چاپگر وارد کنید و پارامترهای چاپگر سه بعدی را کنترل کنید تا پرینت کامل شود. وظیفه آن برقراری ارتباط با چاپگرهای سه بعدی است.

روش / مرحله 3:

فرآیند چاپ

چاپگر سه بعدی را راه اندازی کنید، مدل برش داده شده با فرمت STL را برای دریافت فایل gcode به چاپگر سه بعدی همزمان با استفاده از خط داده، کارت SD و غیره منتقل کنید، مواد چاپ سه بعدی را بارگیری کنید، پلت فرم چاپ را اشکال زدایی کنید، پارامترهای چاپ، و سپس چاپگر شروع به کار می کند. مواد لایه به لایه چاپ می شوند و لایه ها با چسب مخصوص چسبانده می شوند، الگوی مطابق با مقطع ثابت می شود و لایه آخر مانند ساختن خانه، لایه به لایه روی هم قرار می گیرد. آجرها لایه به لایه هستند اما وقتی جمع شوند تبدیل به خانه ای سه بعدی می شوند. در نهایت پس از چاپ لایه به لایه، باندینگ لایه به لایه و روی هم چیدن لایه به لایه، یک آیتم کامل در مقابل ما ظاهر می شود. بزرگترین تفاوت بین چاپگر سه بعدی و چاپگر سنتی این است که "جوهر" آن یک ماده خام واقعی است.

روش / مرحله 4:

اتمام چاپ، پس از پردازش

پس از اینکه پرینتر سه بعدی کار خود را کامل کرد، جسم را برای پردازش پس از آن خارج کنید. به عنوان مثال، هنگام چاپ برخی از سازه های معلق، یک سازه نگهدارنده باید به سمت بالا نگه داشته شود و سپس می توان قسمت بالای سازه معلق را چاپ کرد. بنابراین، این قسمت از پشتیبانی اضافی باید برای پس از درمان حذف شود.

ثانیاً، گاهی اوقات سطح مقالات چاپ شده سه بعدی ناصاف است (مانند چاپ فلز SLS) و نیاز به پرداخت دارد. روش های پولیش عبارتند از پولیش فیزیکی و پرداخت شیمیایی. معمولاً از سنباده زدن، دانه زنی و صاف کردن بخار استفاده می شود.

علاوه بر این، به جز اینکه فناوری چاپ 3DP می تواند به چاپ سه بعدی رنگی دست یابد، دیگران فقط می توانند یک رنگ را چاپ کنند. گاهی اوقات اشیاء چاپ شده نیاز به رنگ آمیزی دارند، مانند پلاستیک ABS، رزین حساس به نور، نایلون، فلز و ... مواد مختلف نیاز به استفاده از رنگدانه های مختلف دارند.

درمان دیگر: پس از تکمیل فرآیند مواد پودر چاپ سه بعدی، برخی اقدامات درمانی بعدی برای تقویت استحکام قالب گیری قالب و طولانی کردن زمان ذخیره سازی، عمدتاً از جمله ایستادن، پخت اجباری، حذف پودر، پوشش و غیره مورد نیاز است. در فرآیند چاپ، قالب چاپ باید برای مدتی بماند، به طوری که پودر تشکیل شده و بایندر را می توان از طریق واکنش اتصال عرضی و نیروی بین مولکولی، به ویژه برای پودر با گچ یا سیمان به عنوان جزء اصلی، به طور کامل پخت کرد.

شرط اولیه تشکیل سخت شدن بین پودر و آب و سپس تقویت قسمت بایندر است. یک دوره معین ایستادن تأثیر مهمی بر اثر شکل‌دهی نهایی دارد. هنگامی که قالب دارای سختی اولیه باشد، می توان از اقدامات اضافی برای تقویت بیشتر نیرو با توجه به دسته بندی های مختلف استفاده کرد، مانند گرم کردن، خشک کردن خلاء، تابش اشعه ماوراء بنفش و غیره. پس از اتمام این فرآیند، قالب آماده شده دارای سختی قوی است، بنابراین برای حذف پودرهای دیگر روی سطح ضروری است. بیشتر پودر اطراف را با یک برس جارو کنید و پودر کوچک باقی مانده را می توان با ارتعاش مکانیکی، ارتعاش مایکروویو، وزش باد در جهت های مختلف و غیره پاک کرد. همچنین گزارش شده است که قالب در یک حلال مخصوص غوطه ور است که می تواند حل شود. پودر پراکنده است، اما نمی تواند قالب جامد را حل کند. هدف از حذف پودر اضافی قابل دستیابی است.

برای قالب پس از حذف پودر. مخصوصاً برای قالب های ساخته شده از پایه گچ، سرامیک و سایر مواد جاذب آب، حفظ طولانی مدت آنها نیز ضروری است. روش متداول این است که لایه ای از چسب پخت ضد آب را در خارج از قالب برس می زنند تا استحکام آن را افزایش داده و از ضعیف شدن آن در اثر جذب آب جلوگیری شود. یا قالب را در یک پلیمر محافظ غوطه ور کنید، مانند رزین اپوکسی، سیانواکریلات، پارافین مذاب و غیره. قالب نهایی می تواند ضد آب، محکم، زیبا و به راحتی تغییر شکل ندهد

• سال تاسیس
  --
• نوع کسب و کار
  --
• کشور / منطقه
  --
• صنعت اصلی
  --
• محصولات اصلی
  --
• شرکت حقوقی شرکت
  --
• کل کارکنان
  --
• ارزش خروجی سالانه
  --
• بازار صادرات
  --
• مشتریان همکاری کردند
  --